Olga Tokarczuk

Olga Tokarczuk urodziła się w Sulechowie 29 stycznia 1962 roku. Jest polską pisarką, eseistką, aktywistką i osobą publiczną. Zdobyła literacką Nagrodę Nobla w 2019 roku. Debiut tej wybitnej pisarki był zbiorem poezji, a w 1993 roku ukazała się jej pierwsza powieść, Księga ludzi. W 2008 roku powieść „Beguni” przyniosła jej najbardziej prestiżową Nagrodę Literacką Nike w kraju, za którą zdobyła Międzynarodową Nagrodę Bookera 2018.

Noblistka Olga Tokarczuk i jej prace

Olga Tokarczuk nie analizuje, czy ten czy tamten pomysł wystarczy, by być opowiadaniem czy powieścią. Po prostu pisze, to wszystko. Nazwisko jednego z najpłodniejszych i najpopularniejszych polskich pisarzy od wielu lat znajduje się na liście kandydatów do Nagrody Nobla. Twórczość Olgi Tokarczuk cieszy się dużym uznaniem krytyków i czytelników w kraju i za granicą, o czym świadczą prestiżowe nagrody literackie. Do tej pory Literacką Nagrodę Nobla przyznano 114 pisarzom, w tym czterem Polakom: Henrykowi Schenkiewiczowi, Władysławowi Raymondowi, Czesławowi Miłoszowi i Wisławie Simboskiej. Teraz do kręgu weszła Olga Tokarczuk. Definiując, czym jest literatura, należy najpierw stwierdzić, że jest ona bardzo zróżnicowana. Autorka zaczęła od poetyki zupełnie innej niż ta, którą pisze obecnie. To tak zwane Literackie Małe Miasteczko Ojczyste, opowieść o jej rodzinnym mieście.

Dlaczego Olga Tokarczuk została pisarką? Autorka słynnej powieści mówi, że jako bardzo młoda dziewczyna przeczytała zbiór esejów Zygmunta Freuda — Poza zasadą przyjemności. Pomogło jej zrozumieć, że istnieją tysiące możliwych sposobów wykorzystania naszego doświadczenia, że ​​wszystko ma sens, a interpretacja jest kluczem do rzeczywistości. To pierwszy krok do zostania pisarzem.

Uwielbiane przez czytelników książki Olgi Tokarczuk

Ulubioną książką wielu ludzi jest Prawiek i inne czasy, książka absolutnie cudowna, wielkie wydarzenie, bestseller lat 90. Polska literatura przeżywała wówczas kryzys, a Olga Tokarczuk stała się największą nadzieją dla polskiej prozy i jak widać miały one sens. Wcześniej pisała o rzekomym nabyciu ziemi na Dolnym Śląsku, gdzie mieszkała i dorastała.

Teraz pisze wielki epos, esej historyczny. Pierwszą próbą syntezy dziejów Pierwszej Republiki była powieść Księga Jakubowa, a powieść Begunni była ekologiczną diagnozą współczesnej cywilizacji. Jej następna książka, Prowadząc swój pług przez kości umarłych, zebrała doskonałe recenzje. Dodatkowo pokazali go Agnieszka Holland i Kasia Adamik. Jest to całkowicie ekologiczna książka przeciwko polowaniu i myśliwym. Krytycy to uwielbiają, bo tak naprawdę nie ma dobrej literatury na ten temat. Tak mówi się o życiu w dzisiejszym świecie, ponieważ globalne ocieplenie zwróciło uwagę wszystkich na stan natury, zwierzęta. Oczywiście wiele osób pamięta, co się wydarzyło, gdy Greta Thumberg wygłosiła przemówienie w Parlamencie Europejskim. Wszystko to może pomóc Oldze Tokarczuk odnieść sukces na arenie międzynarodowej.

Księga Jakubowa została okrzyknięta najambitniejszą powieścią Olgi Tokarczuk

Napisana w 2014 roku powieść to podróż przez siedem krajów, pięć języków i trzy religie. Numeracja księgi zaczyna się na końcu i ta aluzja do tekstu hebrajskiego nie jest oczywiście przypadkowa. Książka opisuje prawdziwe wydarzenia, które miały miejsce na Podolu w 1752 roku, kiedy to polski żydowski przywódca religijny Jakub Lebovich Frank twierdził, że jest Mesjaszem. Koneserzy Franka odrzucili Prawo Mojżesza i Talmud, zwrócili się do Kabały, wyznając jednocześnie wiarę w Trójcę i Dziewicę, i ostatecznie nawrócili się na katolicyzm. Książka nie przedstawia Rzeczpospolitej Obojga Narodów, jak oczekiwali Polacy, a ukazuje kłopoty, przemoc, niesprawiedliwość i nietolerancję, wywołujące niejednoznaczne reakcje w społeczeństwie.

Po zdobyciu Nike, najbardziej prestiżowej nagrody literackiej w Polsce, Tokarczuk wezwała swoich rodaków, by zmierzyli się z historią i spróbowali ją przepisać, zamiast ukrywać straszne rzeczy, które robiliśmy jako koloniści, większość narodu tłumiąca mniejszość. Ale jej słowa przyniosły odwrotny skutek, rozgniewając polskich konserwatystów i nacjonalistów, którzy sami postanowili napisać na nowo historię Olgi Tokarczuk. Olga Tokarczuk narzekała: “Dziś myślę, że to potwierdza moją diagnozę: znika mit polskiej wielokulturowości, a nienawiść do obcych stała się jasna”.

Co o literaturze myśli sama Olga Tokarczuk?

Olga Tokarczuk powiedziała, że ​​jej zdaniem literatura jest antidotum na samotność i wyobcowanie, na pogłębienie otwartości i poszerzenie świadomości. Literatura, zwłaszcza beletrystyka, może pomóc ludziom lepiej się poznać. To często zupełnie nietypowy gatunek literatury, niesamowity i cudowny ludzki wynalazek oparty na psychologicznym mechanizmie empatii, który pozwala nam wkroczyć w miejsce drugiego człowieka. A wejście w ten sposób w cudzą sytuację poszerza świadomość. Po przeczytaniu dobrej książki człowiek staje się większy i lepszy, pełen poczucia, że ​​nie jest osamotniony w swojej wiedzy, emocjach, myślach i wątpliwościach. Otwiera świat pełen podobieństw i innych istot podobnych do niego. Według Olgi Tokarczuk sam akt tworzenia sztuki jest aktem komunikacji. Dla niej to dobra miara tego, jak dobra jest ta praca. Nie chodzi o to, jak dobrze jest napisany, sfilmowany i zrobiony, ale o to, co pozostawia czytelnikowi.